Een maand in Amerika

We zijn nu een maand in Amerika en we lijken onze draai te vinden. Op een paar kleine woede-uitbarstingetjes na, dat hoort nu eenmaal bij ons, zijn we dit weekend opvallend lief voor elkaar. Käthe moppert niet meer over de onderbroeken van Cas op hun gedeelde kamer, Ellie begint te wennen aan onze ICT-behoeftes in huis, dit valt nu veel meer op, omdat we zo klein wonen, en Cas en ik gaan zondag braaf mee shoppen in de Galleria Mall, waar Käthe lyrisch over is; een Hollister, een Able Crombie en een GAP onder één dak, oh my gosh! Zaterdag zijn we om Ellie een plezier te doen, mee gegaan naar het Fresh Pond feest, het is 30 graden Celcius en wij waren allemaal lekker aan ICT’en, maar ons mam moet eruit “Ik moet iets zien”. Fresh Pond is ook de plek waar we zondags een rondje rennen, ook vandaag weer gedaan. Het is eindelijk wat afgekoeld, heerlijk weertje en allevier lekker gelopen. Het Pond voorziet Cambridge van drinkwater en er is een open-dag van de zuivering, er staat een brandweerauto en er speelt een hoempapa-bandje die er gelukkig zelf lol er in heeft (zie selfie van Cas). Käthe is lekker aan het puberen en komt op een gegeven moment naar me toe met de opmerking “moet ik nu echt mijn leven verdoen met hier te zijn?” We zien er verder de lol wel van in. ’s Middags samen met Käthe een hotel in Manhattan geboekt, we gaan meteen als de scholen voorbij zijn, Yeah, nog maar 4 weken! Er stond een geweldig appartment op AirBnB, maar we vertrouwen het niet; waarom is deze designer woning met 4 kamers – Käthe had de Chanel kamer al in haar hoofd gereserveerd, nu ineens goedkoper dan de anderen met 2 kamers? Daarna met soccer-mom gevoetbald, en later samen met Cas tegen een lokale zoon met een vader uit Barcelona gespeeld. Anoka, de jongen, ziet zijn vader elk jaar een keer of 4 als zijn vader naar Cambridge komt vliegen. Het verhaal maakt veel indruk op Cas, net zoals de mooie voetballenbewegingen van onze Spanjaard. Na een moeizaam gelijkspelletje, Anoke is ongeveer 6 jaar denk ik, wat veel over het kwaliteitsverschil van de vaders zegt, lopen Cas en ik tevreden naar huis. “Fijn dat je meespeelde pap, ook al was je niet zo goed als die andere vader, maar die was ook wel heel erg goed”, was een ontroerend momentje. We hebben het bezoek aan de Galleria afgesloten met een etentje in een echte Amerikaans restaurant. We hadden reuze honger (we hadden toch gerend vanochtend), daarom maar samen 1 voorgerecht besteld, een bak Nacho’s die we met moeite opkrijgen. Verder nog twee keer eten voor de week mee naar huis genomen “Can you please wrap-up the left-overs for us” is onze lievelingszin bij het uiteten, tenminste als het lekker is zoals vandaag. Morgen allemaal weer aan de slag. Ellie met haar docentenstage, ik met het werken aan een populair boek en de kids weer naar school, het zal voor geen van ons meevallen.